08 Oca “Tanışalım mı tatlı kıs?”

Hanımlar, Beyler ve Sevgili Çocuklar,

Beyaz gömlekteki şalgam suyu lekesi gibi, hayatımızda kalıcı izler bırakan 2020’nin son sürprizi de, blog yazmaya karar vermem oldu.

Çevremdeki tatlı insanların; “Ay sen yazı yazsana! Keyifle okuruz vallahi.” deyip beni de coşkularına ortak etmeleriyle böyle bir fikir oluştu, kabul. “Peki ne hakkında yazacağım?” soruma, “Amaaan canım, bulursun bi’ şeyler.” gibi müthiş netlikteki (!) cevaplarından sonra, aldı beni bir düşünce.

Kendimi bildim bileli yazıyorum. Bir kısmını kendime sakladım, bir kısmıyla yarışmalara katılıp, çeşitli sertifikalarla, ödüllerle onurlandırıldım. Siparişle yazdığım zaman ortaya ne çıktığını da biliyorum, kendimi serbest bıraktığımda neler olacağını da. Dedim ki, “İnsanlar okusun diye yazacaksan, bu iş yürümez; samimi olmaz.” Böylece, kendime şu sihirli cümleyi söyledim: “Koyver gitsin!”

Hepimiz için zor bir yıl oldu, biliyorum. Benim için, zordan ziyâde, hmm… Nasıl diyor siz? Hah! Eziyet. Özellikle, Eylül 2019-Aralık 2020 arasına baktığımda tam 10 (yazıyla on) tane ağır olay yaşamışım. Bakın arkadaşlar açık konuşalım, tüm bu olanlarla ilgili ayrı ayrı profesyonel yardım almaya yetecek bir mevduatım yok. O nedenle, kendime deşarj olabileceğim bir oyun alanı yaratmak istedim. Mümkünse burada yalnız da olmayayım; beraber oynayalım, gülüp eğlenelim isterim. Blogun adı da zaten buradan çıktı. Hem bilindiği gibi; gülmek, bulaşıcı ve devrimci bir eylemdir 🙂

Tanıştığımıza çok memnun oldum. Önümüzdeki yazılarda tekrar görüşeceğimizi umuyorum.

E, hatırlat; gülüşelim bir ara. 🙂